Het zingende oude besje

Ik ben met Het Lief op vakantie, op één of andere manier weet ik dat we in een Zuid-Oost-Europees land zijn, genre Kroatië of Slovenië of zo. We bezoeken een lokale kerk, en in die kerk staat een lange magere oude vrouw te zingen op een hoogst irritante manier. Ze draagt een zwart kleed met grote bloemen op en een zwarte sluier over haar hoofd, waardoor we haar gezicht niet kunnen zien. We negeren haar en verlaten de kerk. Even later zitten we op het strand, en tien meter verder staat dezelfde vrouw opnieuw met haar krakende hoge stem irritant te zingen. Even later flaneren we door een pittoresk dorpje, en ja hoor opnieuw staat diezelfde vrouw daar in de straten te zingen. Zo gaat dat nog enkele keren verder. We raken langzamerhand geïrriteerd, en ook wat paranoïde.

Op een gegeven moment zitten we gezellig tête-à-tête-à-tête aan een tafeltje op een gezellig terras aan de kust. En plots komt daar die vrouw opnieuw aangewandeld, ditmaal vergezeld van drie stoere bodyguards in zwart kostuum, zonnebrillen en alles erop en eraan. Ze begint opnieuw, op enkele meters van ons tafeltje, irritant te zingen.

Ik besluit dat ik er genoeg van heb en stap naar haar toe. Ik vraag haar waarom ze ons overal achtervolgt, duidelijk om ons te irriteren. Als antwoord gooit ze haar zwarte sluier af, en roept “Haha, it’s me, I’m Rudy”, en ja hoor, het is inderdaad Rudy Giuliani die voor me staat. hij gooit zijn hoofd achterover, lacht een schrille heksenlach, en loopt vervolgens snel weg.

Ik word wakker.


Leave a comment